İKİ DİLEK

Tam da 27'nin uğuruna inanmaya başlamışken...

Üzerinde sevgili Nikoncuğum ile birlikte arz-ı endam ettiğim şahane pastam ve iki mum için iki dilek!


Tuttum gitti o zaman...

İLK

İlkler güzeldir;

27. yaşımın son günlerinde zihnimde, çevremde, hayallerimde ve eylemlerimde meydana gelen bir dizi değişiklik sonucunda kendimi burada buldum. Çok daha önce yazmaya karar vermiştim aslında ama anlamlı cümleler oluşturabilmek için kelimelerden fazlası gerekiyordu...

.........................................................................................

Fotoğraf ile tanışmam yaklaşık yedi yıl öncesine dayanır; Üniversitedeyken, en yakın arkadaşımın bana doğru uzattığı Zenith marka fotoğraf makinesine, siyah-beyaz filmi takmaya çalışırken hatırlıyorum kendimi, sonra onun objektifine gülümserken... Finaller, uzayan okul, bitmeyen dersler, gidenler, kalanlar, meslek sahibi olup başka bir şehre yerleşmeler, iş arayarak geçen sıkıntılı zamanlar... Bütün bunlarla geçen yedi yılımın değişmeyen tek unsuru fotoğraftır. Hiç bıkmadan, istikrarla ve büyük bir tutkuyla yapabildiğim tek şey... (Sana sonsuz teşekkürler meleğim)

Bir bavul fotoğraf baskısı, bir dolu makara, emektar analog...
Dijitalin sınırsızlığına geçiş, hafıza kartları, photoshop...

...........................................................................................

Biyolog oldum sonra ben; zihnimi bir sürü gereksiz böcek ismiyle doldurdum, vücudumda kaç tane kemik varsa oturdum latincelerini ezberledim mesela. Severek girdiğim bölümden nefret ederek mezun oldum. İş aradım hastanede, laboratuvarda...

...........................................................................................


Hayattaki 27. yılımın Ağustos'undaki bir akşam, evlenecek olan iki arkadaşımın düğün fotoğrafları mevzusu konuşuluyordu yemek masasında. Nasıl olduysa oldu bilmiyorum; cesaret midir, kendine güven midir, gaza gelmek midir... "ben çekerim, ne gerek var onun için para harcamaya!" dedim.

iyi ki demişim...

• Bir hafta sonra, ilk düğün albümümü gelinciğimin ellerine uzatıyordum. Sonuç mükemmel oldu, çok beğenildi ve çevremdeki herkes bu işi yapmam için beni yüreklendirmeye başladı. 
• Düğünden bir ay kadar sonra evlenecek olan iki arkadaşımın daha fotoğraflarını çektim. Yine çok beğenildi ve ben artık ciddi ciddi bu işi yapabileceğimi düşünmeye başladım. 
• İkinci düğünden yine bir ay sonra, elimde kitaplarla eve girerken, yeniden öğrenci olmanın beni nasıl bu kadar mutlu edebildiğine şaşırıyordum...

..........................................................................................

Şimdi 27 yaşını bir kaç gün önce bitirmiş bir fotoğrafçılık öğrencisiyim. Bir sürü fotoğrafım var sevdiğim. Üstelik sevdiği işi yaparak para kazanan şanslı azınlığa katılmam için gerekenleri de yavaş yavaş tamamlamaktayım. Bunlardan en önemlisi de sanırım hayatımda aldığım en anlamlı, en büyük hediye. Dostlarımın doğum günü hediyesi; bir internet sitesi... Bunun dışında desteğini benden hiç esirgemeyen bir annem, müthiş bir kardeşim, şahane bir erkek arkadaşım ve harika dostlarım var ki onlara hayatım boyunca minnettar olarak kalacağım...

 .........................................................................................


İşbu yazı hayatımın "iş, meslek, uğraş..." başlığı altındaki boşlukları doldurmam için attığım adımın yazıya dökülmüş halidir. Uzun süre hayalini kurduğum şeyin ömrümün bu zamanına denk gelişi tesadüf müdür, kader midir, 27 sayısı uğurlu mudur, yoksa astrologlar "yaylar güneş tutulmasından olumlu olarak etkilenecek" dedi ondan mıdır?

 Bilmiyorum...

Bildiğim bir şey var ama;

İlkler heyecan verir...
....................................................................................

Bunları konuya uygun olsun diye ilk karelerimden seçtim; "tam yerine rast geldi, manzara koyduk fotoğrafları"...